শান্ত হওয়ার বায়না

শান্ত হওয়ার বায়না
                মিতুল আহমেদ

                

শান্ত হওয়ার বায়না

                                                    আমার উপর যতো ক্ষোভ,
                                                    আজ না হয় ঝাড়লে সব!
                                                    হয়তো জীবন দেবেনা সুযোগ,
                                                    পাবে না তৃপ্তি ভোগের এ যোগ!
                                                    তোমার যা আছে মনে মনে,
                                                    লুকিয়ে আর বলো কি হবে?
                                                    চিৎকার করে প্রকাশ করো,
                                                    যতো ঘৃণা আছে ছুড়ে মারো!
                                                    চিৎকার করো! কান্না করো!
                                                    যতো পারো দাও গালি,
                                                    তবু শান্ত হও! শান্ত হওনা কলি!
                                                    তোমায় তৃপ্তির শ্বাস যে নিতে বলি!
                                                    তোমার কাছে বলার আছে কত,
                                                    আবার তুমি হেসে ওঠো,
                                                    সেই কিশোরী মেয়ের হাসি!
                                                    আবার তুমি বায়না ধরো,
                                                    সেই মেয়ে বেলার বায়না!
                                                    তবু কি শান্ত হওয়া যায় না?